میثاق جوانان

امام حسن (علیه السلام): عجب است از کسانی که درباره مأکولات و خوردنی های خود فکر می کنند اما درباره معقولات و یاد گرفتنی های خود هیچ گونه زحمتِ اندیشه ای به خود راه نمی دهند .

انسان از فقر و کمبود طبعاً گریزان است اگر احساس نقص و فقر در یک گوشه زندگی خود می کند ، تا حد امکان تلاش می کند آن نقص را تکمیل و آن فقر را بر طرف سازد. نقص ها و فقرهای مادی خیلی واضح و روشن است بر خلاف فقرها و نقص های معنوی کمتر برای شخص قابل ادراک است مانند فقر در تربیت و ادب ، کسی که فاقد ادب معاشرت و اخلاق انسانی و تربیت صحیح اجتماعی است خودش نقصانش را از این لحاظ نمی فهمد، خصوصاً اگر این نقص در روحش رسوخ کرده باشد و به اصطلاح ملکه شده باشد،غرض این است که اگر بگویند لازم ترین و مفیدترین دانایی ها و توجه ها برای بشر چیست؟ باید گفت توجه به فقر علمی و توجه به نادانی،علم و فکر غذای روح است آدمی باید به همان اندازه که درباره معاش خود فکر می کند درباره غذای روح خود نیز بیندیشد و همان مقدار مراقبتی که در غذاهای جسمس لازم و ضروری است در غذاهای روحی نیز لازم و ضروری است.